gulasz niejedno ma imię

wertując folder wypchany naszymi zdobyczami i potrawami z nich powstałymi okazało się, że namnożyły się zdjęcia różnych dokonań obiadowych które ciężko nazwać/sklasyfikować/ opisać szczegółowo, a warto o nich wspomnieć bo były udane. toteż dzisiaj mały przegląd po gulaszach.

niejednokrotnie można spotkać przepisy na gulasze warzywne, ale zazwyczaj cechują się
- albo niezwykle wymyślnymi dodatkami i składnikami
- albo są nieciekawą breją z mącznym sosem.
- albo jedyne na co książka kucharska jest się w stanie szarpnąć to wegetariańskie leczo i skłądniki zawsze pozostają te same.
a tak naprawdę gulasz można zrobić ze wszystkiego!

my zazwyczaj w porze obiadowej otwieramy lodówkę i patrzymy co tam jest (inną opcją jest znalezienie godzinę przed obiadem czegoś co nadaje się do zjedzenia). i oddajemy się wenie twórczej

kiedyś na przykłąd mieliśmy nadmiar takich dobroci:

robiliśmy rożne potrawy i połączenia, ale w końcu uznaliśmy, że fajnie by było poczuć smak bakłażana w formie czystej:)  po skropieniu oliwą i wrzuceniu na patelnie z czarnuszką powstał fajny dodatek...

 ... do ryżu z sosem pomidorowo-cebulowym:

 proste i pyszne.

innym razem obok pomidorów pojawiło się sporo papryki- w różnych kolorach.
trafiła pod nóż.

 a potem do garnka. pomidory były na tyle smaczne, że nie gotowaliśmy ich zbyt długo, tylko tak aby zachowały kształt. gulasz nie musi być rozgotowaną breją!

papryka pojawił się też w wyjątkowo delikatnym i słodkim gulaszu, jednak w roli głównej wystąpiła marchewka. część z niej pokroiliśmy w kostkę, pozostałą wojtek starł na tarce:

było też mango które szeptało, że nie pożałujemy, jeśli też wykorzystamy je do obiadu.

 było takie mięciutkie, że obierało się samo!

marysia podzieliła je na mniejsze części:

a wojtek zamarynował tofu, które dostaliśmy w prezencie:

kawałki tofu, papryki i marchewki, krótko podsmażone w rondelku dusiły się w sosie ze startej marchwii mango. subtelnie przyprawiliśmy i zajadaliśmy z dużą ilości pietruszki. jeśli znów nadarzy się okazja, to zdecydowanie jest do powtórzenia!

pewnego wieczoru natomiast znaleźliśmy bardzo dużo pasternaku:

 to warzywo jest traktowane po macoszemu, jako gorsza wersja pietruszki, która jeśli w ogóle to ląduje w zupie. błąd! pasternak jest niezwykle smacznym i delikatnym warzywem. do tego sycącym i czasem używamy go w potrawach jednogarnkowych zamiast ziemniaków:)

wtedy też mieliśmy dość dużą ilość bananów:

 a marysie wzięło na mieszanie smaków i faktur (poza tym cierpi na nieuleczalną bananofilię).
kiedy wojtek kroił pasternak:

 ... marysia kroiła banana:

 wojtek doglądał patelni z pasternakiem, marchewką i cukinią:

a marysia w tym czasie wymieszała banana z przyprawami, lekko zakwasiła i wrzuciłą na patelnię.
smak był obłędny, kolor i zapach również. i ciężko było zgadnąć, że ten błyszczący sos to banan:)

i na koniec wspomniany przykład, kiedy pasternak zmienia się w dodatek "skrobiowy". mieliśmy dużo włoszczyzny i zalegającego w lodówce podgotowanego brokuła. do tego byliśmy głodni i chcialiśmy szybki i smaczny obiad.
duże kawałki warzyw miękkły na patelni:

  aby pod koniec połączyć się ze zmiksowanym z ziołami i oliwą brokułem.
i czy ten talerz przypomina nudną, szarą włoszczyznę którą bez nasysłu wrzuca się do zupy i zapomina o innych zastosowaniach? :

życzymy dużo weny twórczej i wiary, że nie trzeba wielkich umiejętności i wyszukanych produktów aby w kuchni być artystą:)

freegany na wakacjach

ahoj!

jest nam wstyd i przepraszamy. bardzo zaniedbaliśmy bloga, a nie chcielibyśmy żeby ktokolwiek z naszych czytelników pomyślał, że zapomnieliśmy.
trochę wyjeżdżaliśmy, trochę nie mogliśmy się zabrać- ale zgodnie z obietnicą pokażemy krótką dokumentację zdjęciową weekendowego wyjazdu w góry.

pierwotnie mieliśmy odwiedzić pragę, ale skończyło się na tym, że wylądowaliśmy w dusznikach na festiwalu WPA. i nie żałujemy:)

w domu rozmroziliśmy chleb i kilka bułek, aby mieć co jeść (nigdy nie wiadomo jak długo będiesz machać i czekać aż ktoś przybliży cię do twojego autostopowego celu). do tego słoik czatneju z porzuconych gruszek i brzoskwiń- i tak wyglądała nasza bardzo późna kolacja na polu namiotowym:

na drugi dzień uznaliśmy, że skoro nie dotrzemy do Pragi, to dojedźmy chociaż na zgranicę polsko-czeską i napijmy się piwa.

 radości było wiele.

późnym popołudniem uznaliśmy, że czas na obiad. jak wspomnieliśmy- mieliśmy chleb, ale "nieco" się pokruszył:

zastanawiając się nad wyborem chińska zupka czy ropieścimy się i pójdziemy zjeść jak cywilizowani ludzie "na miasto" minęliśmy biedronkę nieopodal naszego obozowiska...

 chyba po prostu nie bylibyśmy sobą...

 banany, pieczarki, pomidory, awokado, świeża bazylia i tymianek, mango, limonka i winogrona.

na polu namiotowym była kuchnia, z której pozwolona nam skorzystać. może pod względem estetycznym nasz obiad nie był na najwyższym poziomie, a smak odbiegał od tego co robimy w domu bo pieczarki+ pomidory duszone na patelni z ziołami i odrobiną soli to nie jest szczyt marzeń. ale wierzcie- nie był najgorszy, a i dzięki niemu nic z naszego chleba się nie zmarnowało, bo okruszki zalane sosem dzielnie sprawdziły się w roli kaszy:

natomiast śniadanie na drugi dzień było już mistrzowskie.

sałatka owocowa z mango, banana i winogron:

 

pasta z awokado z sokiem z limonki:

 

a do niej świeży pomidor- na chlebie który ostał się w całości:) :

a wojtek odnalazł przyjemnośc w suszeniu winogron z użyciem durszlaka (nie mamy w domu, więc trzeba było się nacieszyć):

kiedy po południu złożyliśmy namiot, pożegnaliśmy się z poznanymi na festiwalu ludźmi i zmierzaliśmy już na drogę z tabliczką "WROCŁAW" zajżeliśmy po raz ostatni za biedronkę...

... i marysia miała szansę po raz pierwszy zjeść papaję.
a i o kolację po przyjeździe do domu się nie martwiliśmy, bo oprócz miłych wspomnień mieliśmy ze sobą papryki, marchew, szczypiorek i jabłka.